Lale Gül en David Samwel vertellen in de Theaterzaal van Nieuwe Veste over hun romans Ik ga leven (Gül) en Zo sterk als een leeuw (Samwel) en de invloed van familie op hun identiteit. Aansluitend gaat schrijver/journalist Diederik Samwel (geen familie) met beide auteurs in gesprek over de keuze tussen fictie en non-fictie, de grens tussen werkelijkheid en verbeelding en de reacties van de naaste omgeving op hun boeken.

Lale Gül

Na de verschijning van haar autobiografische roman Ik ga leven in 2021 brak Lale Gül (1997) in recordtijd door bij het grote publiek. Dat was mede het gevolg van de ophef die het boek veroorzaakte. Gül schetst daarin de tweestrijd tussen het islamitische geloof en de individuele ontwikkeling van haar hoofdpersonage. Die hield zich jarenlang consequent aan de regels van het islamitische geloof en die van haar ouders. Maar naarmate ze ouder werd, groeiden de twijfels. Die werden uiteindelijk zo groot dat ze besloot zich los te maken van de strenge geloofsregels en tradities.

De verschijning van Ik ga leven leidde vervolgens tot een breuk met haar familie en verschillende (doods)bedreigingen. Güls roman domineerde maandenlang de bestsellerlijsten en was vorig jaar landelijk het meest uitgeleende boek bij de Nederlandse bibliotheken. Momenteel werkt ze aan haar tweede boek en schrijft ze columns, in onder meer Het Parool.

David Samwel

In Zo sterk als een leeuw heeft David Samwel zijn persoonlijke geschiedenis opgetekend. Kort na zijn geboorte wordt hij in Thailand bij een tempel te vondeling gelegd. Na omzwervingen langs ziekenhuis, politiebureau en weeshuis komt hij op tweejarige leeftijd bij een adoptiegezin in Nederland terecht. Hoe ouder hij wordt, hoe meer vragen bij hem opkomen. Al schrijvend gaat hij op zoek naar antwoorden terwijl hij tegelijkertijd met steeds heviger vormen van anorexia nervosa krijgt te maken. Het boek vormt het verslag van een wanhopige zoektocht naar de eigen identiteit.